از زمانی که محمد صل الله علیه و آله و سلم به پیامبری برگزیده شد و قرار شد بانگ یگانگی و یکتایی خالق سردهد و پذیرفتیم مالکیت خدا بر بنده،نتیجه شد هویت بخشیدن انسان و انسانیت معنا گرفت.

اما هر گاه قرار شد دین حق شکل گیرد،شیاطینی در لباس انسان به طمع قدرت و ثروت در میان آن امت رخنه کرده و آشوب ها و فتنه ها کردند؛غافل از اینکه دین محمد(ص)ضمانت دارد؛آری ضمانت با خون،خونی پاک و خالص که بعد از1400 سال که از شهادت پسر دخت پیغمبر(ص)می گذرد هنوز هست،زنده همچون خضر نبی اما بدون نوشیدن آب حیات،تشنه توانست دل ها را سیراب کند چرا که راهبری داشت عاشق،که درس دلدادگی را خوب به فرزندان امت آموخت.یکی پذیرفت همچون حسین(ع)و یارانش،یکی شناخت،اما زر و سیم دنیا چشمش کور کرد و دیگری در دو دلی قبول حق و باطل ماند و نهایت مُهر پشیمانی بر پیشانی هاشان حک شد.

وَ وای...واحسرتا اگر فرصتی برای جبران نباشد.